Zegar

W którymś momencie, o jakiejś tam godzinie przychodzi małemu człowiekowi taka zwykła, ludzka ochota na to, by zmierzyć się z koncepcją upływającego czasu. Godzina, minuta, sekunda. Pięć po, w pół do, kwadransy i doby. Maks znalazł zegarek na dworze, kiedy było trochę cieplej. Wartość rynkowa w okolicach 20 centów, no może 24, więc nie zgłaszaliśmy znaleziska na komisariacie. Jednak wskazówkowy zegarek nie jest prostym urządzeniem dla małego chłopaka. Nie każda godzina jest oznaczona cyfrą i trudno zauważyć, kiedy jest dwadzieścia siedem po dziewiątej, bo jak już policzysz do 27 na cyferblacie, to wskazówka na 28 przeskoczy, nie?


Dlatego teraz sprawdzamy czas na wyświetlaczu elektronicznym. Mówię mu w piątek wieczorem:
- Pamiętaj, jak się obudzisz rano, nie przychodź do mnie, zanim nie zobaczysz ósemki przed kropeczkami.

Udało się i przyszedł o 8:25 informując mnie o dokładnym czasie. W niedzielę słychać tuptanie o 8:27 i głos:
- Tato, bo już jest ósemka z przodu. A za kropkami 27. Ale jak się obudziłem, to było takie nieprawdziwe 25, potem 23, 24, 25 – takie prawdziwe, nie takie jak przed 23, a potem 26 i 27 i przyszedłem.

Opłaca się wyjaśnić młodemu, co widać na zegarze, bo zupełnie niedawno wpadł do nas koło w pół do czwartej:
- O co chodzi?

- Bo chciałem wiedzieć, która jest godzina?

- W pół do czwartej, rany boskie. 3:30 Chryste. Środek nocy chłopie.

- Ale to ja już mogę wstawać?

- Nie, o tej porze wszyscy śpią.

- Nawet policjanci?

człowiek bez zegarka